Woodhenge in Meers: wandelen langs de Maas

Wat een leuk stuk natuur om te wandelen. Woodhenge aan de Maas is een bijzonder bomenmonument in Meers. De oevers van de Maas die hier een ruime meander maakt zijn prachtig. Ietwat golvende landerijen zijn schitterend. En een heerlijk struinpad tussen Meers en Maasband maakt het compleet. Het is één van de leukste wandelingen die ik dit jaar heb gedaan. Een verborgen pareltje, verscholen achter de petrochemische industrie van Chemelot, waar je verrassend weinig last van hebt. Praktische informatie en GPX-track tref je onderaan dit artikel.

Ik kwam eigenlijk voor iets heel anders. Het is een wat rare hobby misschien, maar ik verzamel graag grenspalen op de Belgisch-Nederlandse grens. Niet letterlijk natuurlijk, ze wegen meer dan 750 kilo, maar als fotosafari. Een rare hobby, maar wel één die me soms naar onverwacht leuke plekken brengt. Zoals hier dus in de Zuid-Limburgse gemeente Stein.

Lees ook:

• Grenspalen op de Belgisch-Nederlandse grens
• De mooiste grenswandeling van Nederland in één handig verwamelblog
• Drielandenwandeling; doorkruis Nederland van België naar Duitsland op één dag

Woodhenge in Meers: monument voor de kracht van de natuur

Al snel zie je ze staan: stokoude boomstammen die rechtop in de aarde zijn geplaatst. De bomencirkel is een monument. En een kunstwerk. En een bijzonder gezicht.

In tegenstelling tot de stenen tegenhanger in Engeland, Stonehenge, is dit monument nieuw. Woodhenge aan de Maas in Meers is een kunstwerk onthuld in 2006. Maar de bomen waaruit het is opgebouwd zijn allesbehalve nieuw. De bomen zijn ongeveer 1500 jaar oud en het zijn (half)fossiele boomstammen. Ooit stond hier (en stroomopwaarts) een oerbos langs de oevers van de Maas en de bomen van toen, zitten nu nog steeds in de bodem. Tijdens de grindwinning in deze streken kwamen er veel naar boven. We hebben ze al eerder gezien, tijdens de Trage Tocht Thorn, maar daar lagen ze netjes op de grond.

Hier in Meers bij Woodhenge aan de Maas zijn ze rechtop gezet. En niet zomaar een beetje lukraak. Neen, ze zijn met militaire precisie neergezet als een zonnewijzer. Sommige bomen geven aan waar de zon opkomt op de langste dag in de zomer, anderen op de kortste dag. Zes bomen wijzen de omliggende dorpen aan. En alle bomen bij elkaar geven de huidige vorm van de Maasmeander weer.

Het struinpad van Meers naar Maasband langs de oevers van de Maas

Vanuit Meers loopt er een mooi struinpad langs de oevers van de Maas. En de Maas is hier bijzonder: relatief breed en ondiep en met veel stroming. Je zou bijna denken dat je hier kunt raften. En dat kan dus ook. Net als kanovaren.

Het struinpad langs de Maas gaat door een prachtig stukje natuur. Onderweg kom je grote keien tegen met extra informatie. Zo leer je dat het gebied hier ooit ontstaan is doordat er in 1719 een dijk om een koeienweiland werd aangelegd ter bescherming van de landerijen. Achter de dijk slibte land aan en door daar struiken te laten groeien ontstond er nieuw land. De koeien mochten hier grazen. Namen als Koogreendj (koe-griend) en koodrènk (koeiendrinkplaats) verwijzen er nog naar. Veel is er eigenlijk niet veranderd. Want ook nu weer lopen er voor het natuurlijk beheer van de graslanden konikpaarden en galloways te grazen.

Vlak voor Maasband tref je nog een vogelkijkplatform aan. De grienden hier in de Maas zijn bij uitstek een plek waar veel watervogels zich thuis voelen.

Actieve grindwinning

Tussen Meers en Maasband vindt nog actieve grindwinning plaats. Grote plassen ontstaan en vrachtwagens rijden af en aan. Je kunt aan deze kant dicht in de buurt komen van de indrukwekkende bergen zand.

De grindwinning past binnen het Grensmaasproject, momenteel het grootste rivierenproject in Nederland. Het doel is simpel: zorgen dat de dorpen hier langs de Maas droge voeten houden in een nieuw klimaat. Uiteindelijk zal het dorp Maasband zelfs een eiland gaan worden bij hogere waterstanden. Er wordt een hoogwaterbrug gebouwd om Maasband bereikbaar te houden.

Van Maasband naar Urmond

Maasband zelf is een leuk klein dorp aan een oude veerplaats. De kade heeft onlangs een mooie facelift heeft gekregen. Het dorp telt drie straten en 140 inwoners. Het is te klein voor een eigen kerk, maar heeft wel een café en een dorpshuis (kwestie van de juiste prioriteiten stellen).  Hier staat ook een watertappunt in de zomer. Met, heel sympathiek, een hondendrinkbakje (voor als je hond zijn dorst nog niet gelest heeft met het Maaswater).

Het pad verlaat hier de directe oever van de Maas en gaat over wat bredere wegen verder richting Urmond. Persoonlijk vond ik dit deel het hoogtepunt van de wandeling. Het is er prachtig landelijk, bijna als in Holland. Onderweg word je begroet door koeien en schapen en naarmate je Urmond nadert lijken de landerijen opeens op een neer te bewegen. Alsof het land meedeint op een golvende zee. Maar, nee, je hebt niet te diep in het glaasje gekeken. Het land golft echt. Je bent overduidelijk toch niet in Holland.

De terugweg van Urmond naar Meers

Je kunt op verschillende manieren teruglopen. De meest voorgestelde route gaat vanuit Urmond langs het Julianakanaal in één lange rechte weg terug naar Meers. Persoonlijk lijkt me dat wat saai. Ik kies ervoor om wat meer over de landweggetjes weer terug te gaan. En dat bevalt me prima! Een langzaam zakkende zon en steeds langer wordende schaduwen maken het landschap nog net iets betoverender. Bij Meers pakken we toch nog een klein stukje dijk en zien hoe de Meers bij zondondergang afsteekt tegen de windmolens.

>>> Aan de andere kant van het Julianakanaal heb je ook zo’n schitterende wandeling tussen Stein en Elsloo.

Grenspalen langs de grensmaas

Maar ik kwam hier vanwege de grenspalen, weet je nog? Er zouden er vier langs mijn route moeten staan, genummerd 112 tot 115. Het is dat ik mijn verzameling compleet wil hebben, maar voor de grenspalen hoef je het hier niet te doen.

Nummer 112 is beklad met graffiti. Nummer 114 zit daarentegen zo slecht in de verf dat hij juist wat zou opfleuren van een beetje grafitti. En nummer 115 is voor ruim de helft onder de grond verdwenen, waarschijnlijk niet mee verhoogd met het maken van een dijkje op die plaats. En nummer 113 is er überhaupt niet. Weggehaald vanwege de bouw van de trap naar de Maas, maar nog niet teruggeplaatst.

De grenspalen hier langs de maas zijn overigens wel bijzonder. De grens ligt eigenlijk in het midden van de Maas, maar omdat je daar moeilijk grenspalen kunt plaatsen staat ze hier aan beide oevers. Elk nummer komt hier dus tweemaal voor: éénmaal aan de Nederlandse kant en éénmaal aan de Belgische kant. Dit blijft zo tot aan Thorn, vanwaar de Maas definitief en volledig in Nederland stroomt.

Praktische informatie over de wandelroute Langs Woodhenge, Maas, Meers, Maasband en Urmond

• Het wandelgebied ligt ingeklemd tussen het Julianakanaal en de Maas.
• Het ligt direct achter de petrochemische industrie van Chemelot, maar daar heb je bij het wandelen erg weinig last van. Wel zie je met name op de terugweg van tijd tot tijd de industrie in de verte.
• De wandeling is een variant op de VVV-wandeling Natuurroute Meers van Rivierenpark Maasvallei. Die wandeling is gemarkeerd met paaltjes langs de weg, is iets langer, maar neemt niet het prachtige struinpad.
• Startpunt van de wandeling: Kloosterstraat 19 in Meers. Daar is een gratis parking.
• Lengte 11,4 kilometer
• Honden zijn aangelijnd welkom op de route. Aan het begin bij Meers is ook een klein stukje omheind gebied waar honden los mogen. Het is niet heel groot en er kunnen daar ook schapen lopen, dus wel zo fijn als je je hond echt onder appel hebt.
• Horeca onderweg in Meers en in Maasband. Met een extra stukje wandelen kun je ook de dorpskern van Urmond aandoen.
• De wandeling maakt halverwege een heen en weer-stukje naar de bijzondere grenspaal 114, die half verscholen zit in de grond. Om daar te komen loop je over het bruggetje over de Ur. De Ur mondt hier namelijk uit in de Maas.

GPX-bestand van de Wandelroute in Meers: “Woodhenge aan de Maas”

Het GPX gestand voor de wandelroute vanuit Meers kun je downloaden via de knop hieronder

---