Het is misschien wel de bekendste wandeling van België: wandelen langs de Ninglinspo in de Ardennen bij Luik. Ook vanuit Nederland is het meer dan goed aan te rijden, een uurtje vanaf Maastricht. En ja! Het is er adembenemend mooi.
Er zijn talloze redenen te bedenken om hiernaartoe te komen. Daarom begin ik mijn blog met drie redenen om NIET bij de Ninglinspo te gaan wandelen.
3 redenen om NIET naar de Ninglinspo te komen
Het is misschien wel de mooiste wandeling van België, maar toch kan ik met gemak een aantal redenen bedenken waarom je beter niet naar de Ninglinspo kunt gaan.
Reden 1
In de eerste plaats mag het niet. Na de overstromingen in de zomer van 2021 die hier ook aan de natuur behoorlijke schade hebben aangebracht heeft de gemeente besloten dat de vallei van de Ninglinspo alleen nog maar toegankelijk is voor de lokale inwoners van Aywaille. Dit om nog verdere aantasting van de natuur te voorkomen.
Je moet het maar net weten. Als je je op internet voorbereidt op deze wandeling lees je er niet snel iets over. Maar ter plaatste is er geen misverstand mogelijk: hekken met verbodsborden en toelichting in vier talen. Nee, als bromsnor je in je kraag grijpt kun je je niet achter onwetendheid verschuilen. En als lezer van dit blog al helemaal niet meer.
UPDATE: Naar verluidt is de NInlingspo weer geopend voor iedereen. Dat is dan in elk geval één reden minder om niet te gaan ;-).
Reden 2
De vrees voor aantasting van het de enige bergrivier van België is niet ongegrond. Want, en dat is meteen reden 2 om niet te gaan wandelen langs de Ninglinspo, het kan hier onwaarschijnlijk druk zijn. Ik heb verhalen gelezen over colonnes die in polonaise omhoog moeten wandelen. Wandelaars die over gezinnen heen moeten stappen die op teenslippers en bepakt met picknickmanden zich aan het voetpad nestelen. Kortom, nee, Ninglinspo op een zomerse weekenddag tijdens de schoolvakantie moet welhaast als kwelling aanvoelen.
Reden 3
En dan reden 3: als je de Ninglinspo eenmaal gewandeld hebt, op een rustige doordeweekse ochtend buiten de vakanties om, dan valt iedere andere wandeling daarna toch een beetje tegen. Want eerlijk is eerlijk: op een rustig moment als je de Ninglinspo bijna voor jezelf alleen hebt, dan is het een landschap van werkelijk adembenemende schoonheid. Natuurlijk kun je de Hollandse uiterwaarden niet vergelijken met de Ardennen en is iedere wandeling uniek. Maar in de vallei van de Ninglinspo leer je maar weer eens dat sommige wandelingen toch echt veel unieker zijn dan andere.
De onweerstaanbare schoonheid van de Ninglinspo
Deze vallei van de Ninglinspo is namelijk een landschap zo idyllisch dat de elfjes er rondvliegen. Een landschap dat bezongen lijkt door Homerus. Sirenen die onder de watervallen je zingend in vervoering brengen. “Je viens te chanter la ballade, la balade du Ninglinspo,” klinkt het als je goed luistert door het ruisen van de beek langs de rotsen. Een onweerstaanbare aantrekkingskracht gaat ervan uit. Alleen als je je beneden aan een boom laat vastbinden heb je een kans de roep van de Ninglinspo te kunnen trotseren.
Terwijl je jezelf omhoog werkt laat de Ninglinspo laat zich telkens van een andere kant zien. Dan weer als een watervalletje, stromend langs de keien. Dan weer als een poeltje door de waterval uitgeslepen. Poeltjes met illustere namen als “Bad van Venus” en “Bad van het hert”.
Onderweg klampen de bomen zich met hun wortels vast aan de rotsen. Dat doen ze niet zomaar, zo lijkt het. Ze klampen zich vast om jou omhoog te helpen. Het is af en toe best wat klauteren en de stammen bieden dan welkome steun.
De Ninglinspo wordt gevormd op 308 meter hoogte door het samenkomen van twee stroompjes: de Hornay en de Ruisseau des Blanches Pierres (de Beek van de witte rotsen). Vanaf dit punt volg je deels via een houten balustrade de laatstgenoemde beek verder stroomopwaarts. Nog een paar honderd meter genieten van de sprookjesachtige omgeving. Het is de finale van een spectaculaire theatervoorstelling van moeder natuur. Je onderdrukt de neiging om te applaudisseren, staat op en zoekt je weg naar de uitgang.
De weg terug en het uitkijkpunt Drouet
Die terugweg is een stuk makkelijker wandelen. Het is, zeker na het spektakel wat achter je ligt, eigenlijk ook wel een beetje saai. Eerst ontvouwt zich nog wel een aantrekkelijk meer open en glooiend bos waar de boomstammen kaarsrecht uit de bemoste bodem omhoog reiken, behalve helemaal op de top waar de wind in haar enthousiasme er veel heeft omgeblazen. Bijna apocalyptisch. Dan wordt het een brede weg die je alsmaar omlaag volgt tot je weer bij de parking aankomt.
Het uitzichtpunt is tijdens de afdaling het laatste hoogtepunt. Deze tref je halverwege de weg terug en vanuit daar heb je een prachtig uitzicht de vallei in. Het uitzichtpunt heet Point de Vue Drouet, vernoemd naar een voormalige ambtenaar voor Toerisme. Het houten huisje is in 1980 gebouwd en vanuit hier heb je een prachtig zicht over de Vallei van de Ninglinspo.
De wandelroutes langs de Ninglingspo
Ik was er op een donderdagochtend en kon de roep van de Ninglinspo niet weerstaan. Een roep die in elk geval sterker was dan de verbodsborden. Het was er zo stil, dat ik besloot dat het wel verantwoord was de borden te negeren. Maar in werkelijkheid wilde ik het gewoon zien en kon me er niet toe zetten om weer rechtsomkeert te maken. En die burgerlijke ongehoorzaamheid werd in dit geval beloond met inderdaad een van de mooiste wandelingen in België.
De blauwe route: Vallon du Ninglinspo
Ik doe de meest gangbare wandeling: de blauwe route met de naam “Vallon du Ninglinspo”. Het is route nummer 21 en volledig aangegeven met bordjes met een blauwe rechthoek. De wandeling is niet zo lang, 6 kilometer, maar iedereen waarschuwt dat je er toch snel een uurtje of drie mee zoet bent. De eerste 2½ kilometer gaat de wandeling langs de beek omhoog, een totale stijging van zo’n 200 meter. Dit gedeelte is veruit het mooiste, maar zeker niet een “stroll in the park”.
Het pad is rotsig, hier en daar steil en af en toe moet je letterlijk door de beek. Er zijn stukken waar touwen langs de wand gemonteerd zijn als noodzakelijke extra steun. Dit alles zorgt ervoor dat je niet even vlug naar boven huppelt.
Je steekt de beek meerdere keren over. Soms moet je gewoon door de beek zelf of stappend over de stenen. Soms zijn er bruggetjes van hout, vaak met aan één kant een armleuning.
Andere wandelroutes bij de Ninglinspo
Behalve de blauwe route zijn er ook andere wandelroutes die op dezelfde plek starten. De gele route is een stuk korter, maar ook zwaarder: 2,4 kilometer, reken op 2 uur wandelen. Deze route (nummer 20) loopt deels gelijk met de blauwe. De groene route (nummer 19) is 2,7 kilometer en die doet vooral de waterval van La Chaudière aan.
Er zijn ook nog enkele rode routes, nummer 18a, 18b en 22. Deze routes zijn respectievelijk 10, 7 en 14 kilometer lang. De rode routes hebben ook allemaal hetzelfde startpunt als de blauwe, maar lopen niet langs de Ninglinspo.
Waar komt de naam “Ninglinspo” vandaan?
Het klinkt als een Aziatisch dorpje, Ninglinspo. In elk geval voelt het niet echt Franstalig aan. De oorsprong de naam van dit riviertje is dan ook een aparte. In de tijd van Napoleon, toen de Fransen de Lage Landen tot hun eigen keizerrijk rekende, ontstond de naam door een taalfout. Franse cartografen zagen de naam van een veld bij de monding van de Ninglinspo in de Amblève aan voor de naam van de rivier. Het veld heette “En Inglin spau” wat zoveel betekent als “Bij de bron van Inglin” (wie Inglin was is niet meer bekend). De naam werd vervolgens ook nog eens verkeerd geschreven en verbasterd tot Ninglinspo.
Tot die tijd heette de rivier al sinds mensenheugenis (of in elk geval sinds het jaar 647) Doulneux of Dulnosus in het Latijn. Hieruit kun je afleiden dat hier oorspronkelijk vooral een Elzenbos gestaan moet hebben. Dat staat in elk geval op de informatieborden, maar mijn Latijn is net iets te ver weggezakt om te kunnen verifiëren.
Goldrush naar de Ninglinspo
Dat er veel mensen naar de Ninglinspo komen, dat is niet alleen van deze tijd. Eind 19e eeuw gingen ook al mensen met drommen naar de vallei van de Ninglinspo, maar dan om heel andere redenen. Er waren hier goudschilvers gevonden en er ontstond een heuse goldrush. Hoewel historici beweren dat het meer wat arme keutelboeren of houthakkers waren, dan een heuse invasie. https://g-geschiedenis.eu/2021/08/26/goud-in-de-ardennen/
Hoe dan ook, de Ninglinspo is wel één van de beste kansen om goud te vinden in België. Maar meer dan enkele goudschilvers ter waarde van een euro zul je op een dag niet kunnen vinden.
Bovendien is goud wassen zonder vergunning niet toegestaan. Net als hier wandelen inderdaad. Dus ben je net zo burgerlijk ongehoorzaam als ik, laat je dan vooral niet weerhouden. Voor alle anderen: ik heb juist drie redenen gegeven om niet te gaan.
Praktische informatie over wandelen langs de Ninglinspo
- Lengte 6 km (2½ à 3 uur)
- Goede waterdichte wandelschoenen zijn aanbevolen
- Adres startpunt Ninglinspo: parkeerplaats van gehucht Sedoz in Aywaille (Google Maps)
- Bij startpunt is ruime parkeerplaats, maar op drukke dagen is die al snel volzet.
- Bij de parkeerplaats is ook een taveerne/restaurant. Hier kun je gebruik maken van het toilet (€1 zonder consumptie). De Taveerne accepteert geen bankkaarten, dus zorg voor voldoende cash geld.
- Naar verluidt is de Ninlingspo weer geopend. De mededeling dat de vallei alleen toegankelijk voor mensen uit de directe omgeving is verdwenen..
GPX-bestand van de blauwe wandeling langs de Ninglinspo
Op zich is de blauwe wandelroute langs de Ninglinspo niet heel ingewikkeld: je loopt langs/over/boven de Ninglinspo naar boven en vanaf daar via het brede pad weer naar beneden. De route is bovendien gemarkeerd met bordjes. Toch had ik van tijd tot tijd wat twijfels of ik wel goed ging en hier en daar stonden er bij een kruising van paden geen bordjes. In die gevallen is het wel prettig als je een gpx-bestand voor de Ninglinspo-wandeling bij op zak hebt, zodat je met gps net een extra naviatiemogelijkheid hebt. Je kunt het gpx-bestand downloaden via de knop hieronder.
Blijf op de hoogte!
Zet nu je emailadres op mijn mailinglist! Af en toe ontvang je een emailtje van me met een overzicht van de nieuwste blogs. De updates komen uit wanneer het uitkomt, dus zeer onregelmatig. Een beetje zoals ik zelf ben dus. Je emailadres wordt alléén voor deze mailing gebruikt.
Ik ken de route niet, maar het ziet er prachtig uit op de foto’s. Ik kan me zeker voorstellen dat hierna een random wandeling bij huis tegenvalt haha.
Wat prachtig dit zeg! Maar wat jammer dat je hier nu alleen als inwoner mag wandelen. Zou deze wandeling namelijk graag eens maken. Het ziet er echt heel mooi uit
Aangezien ik van België ben zal het je niet verwonderen dat ik de wandeling langs de Ninglinspo ook al gedaan heb.
Alleen is dit al jaren geleden en het lijkt wel in een vorig leven want toen ging ik nog niet graag wandelen.
Nu ben ik een beetje verslaafd. Maar toen lette ik dus helaas weinig op wat er rondom mij gebeurde.
Ik zou dus nog eens moeten terug gaan om alles goed op te nemen. Aangezien we vaak in die buurt op weekend zijn zal het er ongetwijfeld wel eens van komen.
Heel mooie foto’s genomen trouwens.
Heb deze wandeling jaren geleden gedaan,is 1van de mooiste wandelingen die ik ooit gedaan heb,hopelijk kan ik ooit deze wandeling nog eens overdoen.